Nieuws

Dertiende Ster

Levensverhaal van Sisay & Yohannis

In Ethiopië spraken we met Sisay en Yohannes, twee jongens die al geruime tijd door Yenege Tesfa ondersteund worden. Ze woonden tot voor enkele jaren in de eerste jongens shelter ‘Tewodros’. Voor beide jongens is hun leven pas echt (opnieuw) begonnen van zodra ze met Yenege Tesfa in contact kwamen.

Sisay is nu 20 en wordt sinds 11 jaar geholpen door Yenege Tesfa. Voordien woonde hij alleen met zijn moeder in een klein huisje. Zijn moeder had geen vast werk maar verrichtte “dagarbeid”. Dat betekent bijvoorbeeld injerra bakken voor anderen of dingen dragen; allerlei kleine werkjes waarvoor je dan een kleine vergoeding kan vragen.

Toen hij 8 jaar oud was overleed zijn moeder aan de gevolgen van een niet goed verzorgde brandwonde. Om die te behandelen nam ze door geldgebrek haar toevlucht tot “traditionele geneeswijze” (het drinken van een extract van een bepaalde, zogenaamd geneeskrachtige plant), maar wellicht doordat de wonde te zeer geïnfecteerd raakte overleed ze toch.

Sisay was vanaf toen dus op zichzelf aangewezen en kwam op straat terecht. Hoe hij dan overleefde, vragen we hem. Het antwoord is voorspelbaar: zoeken naar voedselresten, dagarbeid verrichten om zo te proberen enkele birrs te verdienen, bedelen, soms ook stelen. Om zijn problemen te vergeten kwam hij ook in aanraking met drugs en sigaretten. Ondermeer daardoor en door zichzelf onvoldoende te verzorgen werd hij op een gegeven moment heel erg ziek en kwam hij in een hospitaal terecht. Daar ontmoette hij Nigisti (Nigisti vertelde ons later dat ze werd opgebeld door een arts die haar contacteerde om te vragen of ze plaats voor hem had). Zij praatte met hem, kocht wat voedsel en ving hem vervolgens op in de (toen enige) shelter.

Zo is zijn leven helemaal veranderd. Hij kwam terecht bij een groep lotgenoten en kreeg weer een toekomstperspectief. Momenteel is hij “Grade 11” en studeert sociale wetenschappen. Nadien zou hij graag filosofie studeren.

De mama van Yohannes  stierf toen hij heel klein was, hij heeft geen herinnering aan haar. Hij werd opgevoed door zijn grootmoeder, maar zij was al heel oud en werd op een gegeven ogenblik ook blind en ziek. Buren brachten hen in contact met Yenege Tesfa. Nigisti had plaats voor hem en hij verhuisde dus naar de jongens shelter. In het begin had hij het heel moeilijk, omdat hij zijn vertrouwde omgeving moest verlaten,  maar hij werd heel goed opgevangen door de anderen.

Yenege Tesfa zorgde ervoor dat hij verder naar school kon gaan. Vandaag is hij “Grade 12”, het laatste jaar voor hij naar de universiteit kan gaan. Hij studeert natuurwetenschappen en wil later architect worden.

Sisay is een tijdje “grote broer” geweest in één van de jongens shelters. Hij kreeg dan kost en inwoon en een klein salaris om de jongens mee te begeleiden. Hij gaat ook nu nog (net als Yohannes overigens) elke zondag vrijwillig langs bij de shelters om met de kinderen te praten en te spelen.

Sisay en Yohannes wonen niet meer in de shelter maar huren nu samen (met de hulp van Yenege Tesfa) een huisje. Ze krijgen beide een “beurs” van 700 Birr (ongeveer 28 EUR), dus samen 56 EUR per maand. Daarvan gaat 350 birr naar de huur en van de rest slagen ze er samen in om rond te komen. Sparen zit er wel niet in momenteel.

Als we hen vragen hoe ze naar Yenege Tesfa kijken, dan antwoorden ze allebei met dezelfde slagzin: “Yenege Tesfa is my life”, waarmee ze bedoelen dat hun leven pas echt (opnieuw) begonnen is van zodra ze met Yenege Tesfa in contact kwamen.